میخواستم تصویر با تو بودن را نقاشی کنم، دیدم فاصله بینمان در ورق جا نمی شود، کمی نزدیکتر بیا میخواهم با تو بودن را حس کنم …

—

استخوان هایم را به دانشمندان بسپارید …
شاید بفهمند نه یخبندانی بود نه بیماری مهلکی!
من از دوری تو منقرض شدم …

—

آنقدر نیستی که گاهی حس می کنم عشق را نسیه به من داده ای بی تابم! نقد می خواهمت …

—

مثل این که این دل، آدم بشو نیست!
با لبخندت خر می شود و با دوریت سگ!

—

امتداد فاصله از اعتبار عاطفه نمی کاهد
همیشه هستی، همین حوالی …

—

میان آن همه الف و ب و مشق دبستان …
آنچه در زندگی واقعیت داشت خط فاصله بود …

—

چندان هم دور نیستی؛ فقط به اندازه ی یک نمیدانم از من فاصله گرفته ای! آری، “نمیدانم” کجایی؟

—

گوش ماهی های ساکت
جیرجیرک های خاموش
کلاغ های بی خبر
همه به احترام نبودنت سکوت کرده اند …

—

بدون قافیه ماندم، دل غزل تنگ است
چقدر شاعر این روزها دلتنگ است
مرا به خال لب دوست بازگردانید
اگر چه بین من و او هزار فرسنگ است

—

مگر بین منو تو چقدر فاصله است که هر چقدر سکوت میکنم … نمیشنوی؟

—

دور که میشوم، نزدیکتر می آید…!
نزدیک که میشوم، دورتر میرود…!
انگار که این ” فاصله ”
همیشه باید به شکلی رعایت شود!

—

زمستان است و من شنیده ام روزها کوتاه تر میشوند ولى … نمیدانم چرا دارند این روزها هى بلندتر میشوند، بى تو!

—

بین
من و تو
مرگ نمی تواند جدایی بیندازد…
فاصله که دگر هیچ…

—

در دوری لذتی است که در با هم بودن نیست
چون در با هم بودن ترس از فراق است و در دوری شوق دیدار …

—

رفته ای و من هر روز، به موریانه هایی فکر می کنم که آهسته و آرام گوشه های خیال ام را می جوند! تا بی “خیال” نشده ام، برگرد …

—

هرگز از دوری این راه مگو!
و از این فاصله ها که میان من و توست
و هرگاه که دلت تنگ من است،
بهترین شعر مرا قاب بکن
به نگاهت بگذار!
تا که تنهایی ات از دیدن من جا بخورد!
و بداند که دل من با توست
و همین نزدیکی ست

—

گرچه از فاصله ی ماه به من دورتری
ولی انگار همین جا و همین دورو بری
ماه میتابد و انگار تویی میخندی
باد می آید و انگار تویی میگذری

—

اگر دورم ز دیدارت دلیل بی وفایی نیست
وفا آن است که اسمت را درون سینه ام دارم

—

روزگار نبودنت را برایم دیکته می کند
و نمره ی من باز می شود صفر!
هنوز نبودنت را یاد نگرفته ام …

—

با یک عالمه فاصله از خودم انتظار دارم به تو برسم! از اول هم آرزوهایم محال بودند …

—

قسمت این بود که من با تو معاصر باشم
تا در این قصه ی پر حادثه حاضر باشم
تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

—

می نوشم …
نه چای نیست…
قهوه هم نیست…
حتی شوکران هم نیست
اما تلخ است…
تلخ تر از آنچه تصورش را کنی…
سالها قهوه ها را تلخ نوشیدم…
چای را هم…
من اینبار ثانیه های دور از او را می نوشم و نفس میکشم
و این تلخ… فرق دارد…
این تلخ جان فرساست…

—

تو می گذری…من می گذرم
تو از من – من از دل
تو می خندی…من می خندم
تو به من – من به روزگار
تو می گریزی…من می گریزم
تو از عشق – من از خاطره
تو می روی…من می روم
تو از اینجا – من ازاینجا
کاش می فهمیدی از اینجا … تا … اینجا
چقدر فاصله است!

—

اونی که گفته: دوری و دوستی! یا طعم دوستی رو نچشیده؛ یا درد دوری نکشیده …

—

بآ من از بودن بگو …
گوشم را کر کرده…
هیآهوےِ نبودنت

—

طب مدرن، طب سنتی، طب سوزنی، همه را امتحان کرده ام
درد بی درمان است درد دوریت!

—

زمانی “من و تو ” بودیم و “دیگران” در کنارمان
حال ” من و تو “هستیم اما “دیگران ” بین مان

—

اگر چه از تو دور هستم اما تو را در قلب خویش حس میکنم
حتی نزدیکتر از آن دو عاشقی که در آغوش هم هستند …

—

چه خوش خیال است
فاصله را میگویم
به خیالش تو را از من دور کرده نمیداند جای تو امن است
اینجا در میان دل من …

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: